Ik ben al een hele tijd geleden gestopt met het kijken naar praat- en discussie programma’s op televisie. Discussiëren bestaat in dat soort programma’s uit mensen die beurtelings argumenten voor hun eigen mening geven. Vooral zonder naar elkaar te luisteren. Het maakt natuurlijk smeuïge televisie. Zeker als er emoties bij komen kijken. Het leidt ook tot niets.
Je kunt van discussiëren ook een dialoog maken. En zo moeilijk is dat niet eens. Ik heb een voorstel hoe je dat voor elkaar krijgt.
Hoe komt het dat je soms zo’n moeite hebt om echt te blijven luisteren? Dat komt door je filters.
Je zintuigen (horen, zien, voelen, ruiken en proeven) sturen iedere seconde tussen de 4 en 11 miljoen prikkels naar je hersenen via je zenuwuiteinden. Bewust kan je er tussen de 5 en 9 tegelijkertijd verwerken. Om te voorkomen dat je knettergek raakt van al die prikkels filter je daarom het grootste deel weg. Zie het maar als je interne firewall.
Je laat vooral door wat je toch al voor waar aannam en en je filtert weg wat je niet gelooft. Voel je ‘m al?
Als je gesprekspartner dus iets verkondigt wat niet overeenkomt met jouw waarheid dan hoor je het geluid misschien wel, maar de woorden komen nauwelijks binnen.
De situatie verergert nog als je tijdens het discussiëren gefrustreerd, geïrriteerd of zelfs boos raakt. Emoties zetelen in je zoogdierenbrein. Daar huizen ook je patronen. Dat is je geautomatiseerd gedrag. Je computerprogramma’s.
Als je een emotie ervaart is je aandacht in je zoogdierenbrein en niet meer in je mensen hersenen. Je bent letterlijk niet meer voor rede vatbaar. Argumenten zijn zinloos. Je zoogdierenbrein kan daar niets mee. Je reageert zoals je dat altijd, automatisch, doet.
Je filters en je zoogdierenbrein zorgen dus dat je in een discussie niet luistert. Hoe hoger de emoties oplopen, hoe minder dat lukt. Leuk voor de televisie. Zinloos als je iets wilt bereiken.
Hoe maak je nou van discussiëren een dialoog? Waarbij je echt naar elkaar luistert en open staat voor elkaars mening? Ik daag je uit om de volgende methode eens uit te proberen. Voor een gesprek maak je samen een paar afspraken:
- Elkaar onderbreken is verboden.
- Voordat je het woord neemt herhaal je eerst, in het kort, wat de ander heeft verteld.
- Je mag pas zelf spreken als de ander heeft bevestigd dat wat je hebt herhaald klopt.
- Het woord ‘maar’ is verboden. Je gebruikt in plaats daarvan ‘en’.
Het zijn simpele afspraken, maar met een groot effect:
- Omdat je eerst moet samenvatten wat de ander heeft gezegd, ben je verplicht om echt te luisteren. Anders krijg je zelf nooit de kans om je verhaal te doen. Je dwingt jezelf zo om je filters verder open te gooien.
- Begrijp je iets niet (helemaal) dan ben je gedwongen om verhelderende vragen te stellen. Dus om je verder te verdiepen in de mening van de ander. Anders krijg je weer niet de kans om zelf te spreken.
- Als je je echt verdiept in de mening van de ander schiet je veel minder snel in een emotie. Je blijft met je aandacht in je mensen hersenen.
In het begin lijkt het allemaal ontzettend kinderachtig. Ik nodig je uit om toch vol te houden. Je zult zien dat je ineens een vruchtbaar gesprek kunt hebben. En wie weet leer je er wel iets van.. Veel succes!
Vind je dit blog waardevol? Ik schrijf iedere twee weken artikelen met ervaringen en tips uit de praktijk. Als je wilt krijg je die artikelen kosteloos en automatisch in je e-mailbox. Je hoeft alleen maar je naam en e-mailadres achter te laten op de volgende pagina: https://groeit.eu/tips/
Ik verstuur geen commerciële spam.
Wil je verder praten over dit onderwerp? Leuk! Neem contact met me op via e-mail of telefoon. Dan maken we een afspraak.
