Een paar dagen geleden arriveerde ik bij een klant voor een timemanagement training. ’s Morgens zes mensen en na de middag zeven.
Tot zover niets bijzonders.
Ik zette mijn spullendingen klaar en om negen uur kwam er één dame binnenlopen. Ze bleek uit Californië te komen en sprak prima Nederlands. Leuk mens. Na tien minuten arriveerde dame twee.
Komt er verder nog iemand? Waarschijnlijk niet. Ow. 😯
Waarop dame twee zegt. “This going to be in English right? Because if it’s in Dutch I’ll don’t understand a thing.”
“Ehhhh… really?”. 😦
Op dat soort momenten doet mijn autistische brein even flink ‘knak’. Een soort brainfreeze.
Ik rekende op zes mensen, niet twee. Ik had de boel in het Nederlands voorbereid. Niet in het Engels.
Gvd.
Nou maak ik dit soort dingen wel vaker mee. Het is een kwestie van een keer virtueel met mijn brein schudden en vijf keer diep in- en uitademen.
En dan weer door.
Maar toch. Ik heb een pesthekel aan dingen die anders gaan dan ik gepland had. En dat geldt voor de meeste mensen. 👎
We stellen prijs op onze comfort zone. Duidelijkheid. Zoals mijn Brabantse schoonmoeder altijd zei: “Dan wit ik hoe en wâ”.
Dat is geen kinderachtigheid ofzo. Het is een overlevingsinstinct dat op plopt. Duidelijkheid =veiligheid. Onduidelijkheid =onveiligheid.
Toch kan je mentale flexibiliteit leren. 🤔
Dat doe je door af en toe bewust buiten je comfort zone te stappen. Dus iets doen dat je (nog) niet kent. Liefst iets dat je eng vindt. Dan leer je je brein dat nieuwe dinges niet persé je leven hoeven te kosten.
Tip: begin voor jezelf. Dat is een crash course buiten je comfort zone stappen. 😊
Dus, hoe flexibel ben jij? En wat doe je om meer mentale flexibiliteit te krijgen?
Fijne dag!
René Voortwist
