“Ja, die ken ik. Die gebruik ik zelf ook wel eens. Als je iemand omhoog ziet kijken dan weet je dat hij liegt of het gedrukt staat!”.

Nee hè.. 😣

We hadden het over oogbewegingen en wat dat, misschien, zegt over hoe mensen informatie verwerken. En hupsakee, daar plopte die hardnekkige mythe weer op.

Het is helaas een van de vele communicatie mythes die niet uit te roeien lijken te zijn. Debunk tijd!

1) Mensen die tijdens het praten naar linksboven kijken spreken de waarheid. Kijken ze naar rechtsboven dan is er waarschijnlijk sprake van een leugen.

Laten we dan maar direct deze beetpakken. Nope. Onzin. Wat het, waarschijnlijk, betekent is dat ze een visuele constructie in hun hersenen maken. Ze stellen zich dus een plaatje voor. Dat doen we allemaal wel eens. Iemand heeft blijkbaar ooit geconstateerd dat je dan dus iets verzint en dat je dan dus liegt. Bijzondere redenatie hoor. 🤔

2) Mensen die met hun armen over elkaar zitten zijn gesloten.

Ik heb praktijkonderzoek gedaan in mijn trainingen door het mensen te vragen. Het zit gewoon lekker gemakkelijk. Bovendien is het een manier om je handen ergens te laten. Dat voorkomt onhandig gefriemel en gewapper. Mensen willen het daarom nog wel eens doen in een ongemakkelijke situatie. Misschien dat deze mythe daar vandaan komt, maar is het dan altijd een gesloten houding? Ik denk van niet. 😀

3) Je mag tijdens een presentatie nooit je handen in je zakken steken.

Jaaaaa, want dat is veel te nonchalant. Dat staat ongeïnteresseerd. Dat mag niet.
Oh really? Nou, met je handen in je zakken staan is wat mij betreft ook een teken van ontspanning, je bent op je gemak. Je hebt informeel contact met je publiek. Alsof je een prettig gesprek hebt.

Ik doe dat regelmatig en ik heb het nagevraagd bij deelnemers aan mijn trainingen. Werkelijk niemand stoort zich eraan. Misschien zou ik het niet doen als ik voor een raad van bestuur sta. Maar zelfs dan ligt het eraan welke band ik met die mensen heb. Afijn, stop lekker je handen in je zak. Geen punt. 👍🏻

Nu we toch aan het debunken zijn: ken jij ook van dit soort communicatie mythes?