Dit zijn een aantal reacties die ik kreeg:
“Ik vraag me af wat de reden is dat we überhaupt een dresscode gestart zijn.”
“Mensen die zich netjes verkleden vertrouw ik standaard niet.”
“Persoonlijk vind ik het wel mooi. Iemand die lekker zichzelf kan zijn.”
“Het gaat om de inhoud niet om de verpakking.”
“Eerlijk gezegd vind ik het allemaal prima. Doe lekker je ding.”
“Het gaat om de kwaliteiten van deze persoon en niet om de verpakking.”
Ik had het onderwerp al geparkeerd, toen ik een artikel in het Brabants dagblad zag dat me weer triggerde. De titel van het artikel: “Hoezo joggingbroek? Deze thuiswerkers zitten tiptop aan tafel”.
Wat quotes uit het artikel:
“Het voelt alsof ik, met het aantrekken van mijn pak, als het ware ‘in’ mijn werk stap. Ik krijg direct werkenergie”
“Ik vind het heerlijk om me ’s ochtends mooi aan te kleden en me netjes op te maken. Pas als dat er allemaal op zit, heb ik het gevoel dat ik er klaar voor ben”
“Een werkdag begint pas echt als ik me mooi heb aangekleed”
“Zelfs als klanten me niet zien, voel ik me beter in een goede outfit”
Ik denk dat in mijn eerste artikel, en in de discussie erover, iets ontbrak. Kleding doet ook iets met jezelf. Door werkkleding stap je in een andere rol. Dat voelt anders. En dat merkt een ander direct.
Kleding is een mes dat aan twee kanten snijdt.
Zeker als het gaat om online vergaderen!
