Ik was, met een paar buren, op audiĆ«ntie bij de gemeente vanwege verkeerslawaai in onze straat. We kregen koffie en een koekje. De ambtenaren waren heel vriendelijk en luisterden beleefd. Aan het einde van het gesprek beloofde de leidinggevende ādat ze er naar zouden kijkenā.
Toen ik weer buiten stond realiseerde ik me pas wat er was gebeurd. Hij had eigenlijk niets gezegd of beloofd. Als ze in hun lunchpauze een rondje door onze straat liepen, dan hadden ze aan hun belofte voldaan. Slim hoor. Iets met een kluitje en riet. š
Ik bedacht me ook dat we allemaal, onbewust, regelmatig hetzelfde doen.
āIk kom er snel op terugā. Hoe dan en wanneer?
āIk werk dit voor je uitā. Op wat voor manier en wanneer?
āIk laat je iets wetenā. Wat dan, hoe en wanneer?
āDat weet ik nog nietā. Ja duh. Dat zei mijn vader ook altijdā¦
Het is allemaal goed bedoeld, maar ook vaag. Degene aan wie je de belofte doet gaat aannames doen over wat je waarschijnlijk wel zult bedoelen. Die aannames kloppen geheid niet met wat jij in je hoofd had. En dus voldoe jij niet aan de verwachting van de ander. Resultaat: onnodige misverstanden en irritatie. š«
Kijk, niemand verwacht dat je al je uitspraken SMART gaat maken. Maar het is, in je eigen belang, slim om wat specifieker te zijn in wat je belooft. Begin met op zijn minst te vertellen WAT je precies gaat doen en WANNEER de ander iets van je mag verwachten. helder communiceren dus. š
Komt dit je bekend voor? Hoe voorkom jij misverstanden en gedoe?
#communicatie #specifiek #aannames #perceptie
