Het westen tegen het oosten.
Rechts tegen links.
De randstad tegen de rest van Nederland.
‘Hoog’ opgeleid tegen ‘laag’ opgeleid.

Weet je, ik heb teveel hobby’s. Een daarvan is bonsai. Je weet wel, van die kleine bomen in een potje.

Je zou toch denken dat alle bonsailiefhebbers dezelfde interesse delen. Dat ze allemaal van dezelfde kleine boompjes in een potje houden? Nope.

Die dingen komen in verschillende formaten. Er zijn 13 verschillende klassen die allemaal een andere Japanse naam hebben waar ik je niet mee zal vermoeien.

En je raadt het al: liefhebbers van hele kleintjes vinden zichzelf beter dan liefhebbers van hele grote. En andersom natuurlijk. Polariteit. Wij tegen zij.

In iedere bobby vindt je dit soort tegenstellingen terug. Je kunt het zo gek niet bedenken of we vinden verzinnen er een wij-tegen-zij bij. In de rest van de maatschappij is het al niet anders.

Waarom doen we dat eigenlijk? Het levert alleen maar onnodige irritatie en conflicten op.

Het is een soort stammen bewustzijn. Een krachtig bindmiddel. Als je een gemeenschappelijke vijand kunt verzinnen, dan maak je een groep waarin je veilig bent. Dan kan je je, met je eigen groepje, beter en sterker voelen dan de ander.

We geven toe aan een oud instinct dat zegt dat je, als je uit je stam wordt gezet, het waarschijnlijk niet overleeft. Je had je stam nodig voor voedsel, onderdak en bescherming tegen sabeltandtijgers en holenberen. En andere stammen.

Het stomme is dat je dat anno 2025 helemaal niet meer nodig hebt. Je hebt de mazzel dat je in een van de rijkste landen ter wereld terecht bent gekomen. Je woont warm en droog in een huis, je hebt een Jumbo om je eten te halen en als je bedreigd wordt dan beschermt de politie je hopelijk.

En toch blijven we maar tegenstellingen bedenken en ruzie maken.

Weet je, die wij-zij polariteit is een vergissing. We wonen met de hele kluit op een blauw bolletje in een gigantisch heelal. Er is alleen maar wij.

Zullen we het nou eens anders gaan doen?

Fijne dag!