Pas toen ik weer naar huis fietste bedacht ik me dat de beste man eigenlijk helemaal niets had gezegd en nog minder had beloofd. Als ze na twee jaar in hun lunchpauze een rondje door onze straat zouden lopen, dan hadden ze aan hun belofte voldaan. Dat was natuurlijk een bewuste strategie. Vage taal gebruiken. Slim hoor. We waren met het spreekwoordelijke kluitje in het riet gestuurd.
Nog wat later bedacht ik me ook dat we allemaal regelmatig ook vage taal gebruiken. Ja, jij vast ook. Maar dan wat minder bewust. Je doet dat bij collega’s, bij klanten, bij familie, bij vrienden. Wil je voorbeelden?
“Ik kom er snel op terug”. Hoe dan en wanneer?
“Ik werk dit voor je uit”. Op wat voor manier en wanneer?
“Ik ga er over nadenken”. Wat ga je bedenken en wat heb ik daaraan?
“Dat weet ik nog niet”. Ja duh. Dat zei mijn vader ook altijd…
Het lijkt een slimme strategie. Als je niets beloofd hoef je je ook nergens aan te houden. Net als die slimme ambtenaar. Je kunt er echter ook een hoop gedonder mee krijgen.
Als je niets zegt en niets beloofd, dan weet je dus niet wat de ander van je verwacht. De kans is daarom heel groot dat je niet aan de verwachting van de ander voldoet. Iets anders krijgen dan verwacht is een van de grootste ergernissen van mensen. Zie ook dit blog. In dit geval kan jij dus gedonder verwachten.
Als je geen gedonder wilt dan is het verstandig om wat specifieker te zijn in wat je zegt en belooft. Maar hoe doe je dat praktisch? Nou, speciaal daarvoor hebben ze ooit de term SMART bedacht. SMART staat, zoals je misschien weet, voor Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdsgebonden. Een uitspraak die aan SMART voldoet geeft geen gedonder. Of toch in ieder geval weinig.
Moet je dan iedere uitspraak die je doet in je hoofd SMART maken? Dat is nauwelijks te doen. Ik houd er sowieso van om dingen simpel te houden. Daarom sloop ik graag de MAR uit SMART. Dan houd je Specifiek en Tijdsgebonden over. Uiteindelijk is dat waar het om gaat.
Als je de volgende keer iets belooft of afspreekt, stel je dan in gedachten de volgende twee vragen:
Is wat ik heb gezegd Specifiek genoeg?
Heb ik precies gezegd wat ik ga uitwerken, wat ik ga opleveren of wat ik ga doen?
Is duidelijk wanneer ik iets ga doen?
Heb ik aangegeven wanneer ik iets ga uitwerken, ga opleveren of ga doen?
Controleer aan het einde van het gesprek ook even of het allemaal specifiek en tijdsgebonden bij je gesprekspartner(s) is aangekomen. Dat voorkomt dat je alsnog gedoe krijgt met verwachtingen.
Die slimme ambtenaar heeft trouwens weinig plezier van zijn slimmigheid gehad. Toen we ons dat kluitje in het riet realiseerden zijn we een hoop stennis gaan maken. Het heeft ‘m dus vooral gedonder opgeleverd. Niet zo SMART van hem.
Vind je dit blog waardevol? Ik schrijf iedere twee weken artikelen met ervaringen en tips uit de praktijk. Als je wilt krijg je die artikelen kosteloos en automatisch in je e-mailbox. Je hoeft alleen maar je naam en e-mailadres achter te laten op de volgende pagina: https://groeit.eu/tips/
Ik verstuur geen commerciële spam.
Wil je verder praten over dit onderwerp? Leuk! Neem contact met me op via e-mail of telefoon. Dan maken we een afspraak.
